Het Universum geeft me Karma

Nadat ik terugkwam uit Mauritius had ik nog vijf maanden voordat ik uiterlijk in Australië wilde zijn. Het werd dus hoog tijd om aan de slag te gaan met waar en hoe ik mijn reis het beste kon beginnen. Ook om alles uit te zoeken over wat me allemaal te wachten stond om in aanmerking te komen voor een eventuele tweede Working Holiday Visum.

In deze maanden deed ik eindeloos veel online research. Daarbij kwam ik bij een tweetal jongerenreisorganisaties uit. Beide bieden o.a. introductieweken aan (met start in Melbourne of Sydney) en kunnen ook je vliegticket regelen. In zo’n introweek krijg je veel informatie, zijn een aantal activiteiten inbegrepen en maak je kennis met andere reizigers van over de hele wereld. Daarnaast maakte ik op basis van alle informatie die ik online had gevonden een document met waarvan ik dacht dat de ideale reisroute zou zijn.

Ik had mezelf namelijk nooit als het typische ‘backpackertype’ gezien, en zag dat nog steeds niet helemaal voor me: het slapen in hostels, leven uit een backpack, geen vaste plek hebben voor je spullen, voortdurend onderweg zijn. Tsja, ik had zelf bedacht dat ik naar Australië wilde gaan, dus nu zou ik doorpakken ook. Natuurlijk wist ik dat je daar als jongere juist naartoe gaat om te backpacken, maar toch moest bij mij eerst de knop echt nog even om.

Uiteindelijk boekte ik halverwege september het Meet Me Melbourne-pakket van acht dagen bij Kilroy (geen samenwerking) en liet ik hen ook mijn vliegticket regelen. Mijn vlucht stond gepland op 4 november, de introweek startte op 7 november. Op dat moment viel er een last van mijn schouders en had ik een gerust gevoel: mijn vertrek naar Australië stond eindelijk definitief vast.

In de tussentijd was ik er ook aan toe om te gaan daten. Een collega zat op Tinder en hoewel ik vanaf het moment dat ik single was heel hard had geroepen daar nóóit op te gaan, werd ik er door haar verhalen steeds nieuwsgieriger naar. Bovendien was ik benieuwd hoe ik er voorstond in het datingleven. Uiteindelijk besloot ik daarom toch op Tinder te gaan en mijn collega hielp me met het aanmaken van mijn profiel.

Ondanks de intentie die ik tijdens mijn solomoon zette, was het niet persé mijn bedoeling om aan Tinder een vaste relatie over te houden. Eigenlijk wist ik zelf niet zo goed waar ik dan wel naar op zoek was. Ik wilde in ieder geval niet ‘zoveel mogelijk dates scoren’; ik was heel kieskeurig over wie ik naar rechts swipete. Wat dat betreft was ik juist wel serieus bezig.

Na drie verschillende dates te hebben gehad, swipete ik eind september iemand naar rechts die ik eerder juist had weggeswipet. De reden daarvoor was dat zijn foto mij iets liet voelen wat ik niet goed kon verklaren. Ik vond hem direct zo leuk dat ik een soort van bang werd voor wat eruit voort zou kunnen komen. En ik dacht ook dat hij buiten mijn league lag.

Daarom besloot ik het dit keer wel een kans te geven – en dat werd het begin van iets heel bijzonders …